Zó moet het!

Als je als baby op de wereld gezet wordt, staat je een flinke taak te wachten. Misschien heb je veel levenservaringen, talenten of potenties in je ‘spirituele rugzak’ meegekregen. Maar hoe je het went of keert; in dit leven moet je opnieuw uitvinden hoe het ook alweer moet, dat ‘leven’.

Je bent als klein mensje hartstikke druk met het ontdekken van hoe het leven werkt voor jou en bouwt aan jouw unieke overlevingsstrategie. Je voelt, ziet, hoort, ervaart en onderzoekt erop los. Je zoekt verbanden en trekt conclusies. Wat je overkomt, probeer je te verklaren.

Jouw canvas

Wat jij ontdekt en aan logische redenen bedenkt, worden je overtuigingen. ‘Zó moet het blijkbaar!’. En op basis van je overtuiging ga je je gedrag aanpassen. Op deze manier creëer je in je jonge leven een canvas vol aannames over jezelf en je omgeving; jouw kompas om je leven te leven.

In het beste geval, heb je een passend canvas aan denkbeelden ontwikkeld dat jou op een positieve manier ondersteunt in wie jij werkelijk bent. Want dán kan je levensenergie lekker stromen en ervaar je welzijn. Maar helaas sluipen er nogal eens wat ongelukkige conclusies in het netwerk aan overtuigingen.

Insluipers

Die zogenaamde insluipers vinden vooral hun weg als je als kind:

1. Niet gezien wordt.  Je had iets nodig, maar men merkte je niet op.
2. Niet begrepen wordt. Je wilde iets duidelijk maken, maar men interpreteerde het anders.
3. Afgewezen wordt. Je liet jezelf zien, maar je gedrag werd gecorrigeerd of zelfs afgestrafd.

In alle drie deze situaties heb je waarschijnlijk als kind gehandeld vanuit een spontaan ‘zelf’. Je hebt je gedragen zoals jij je van binnen voelde. Je hebt je pijn of je plezier ongefilterd geuit. Dat is immers het enige wat je kunt als klein kindje; voelen en uiten. Maar, het effect dat je nodig had bleef uit.

En dus ga je twijfelen aan je spontane uiting. Als kind ben je hartstikke afhankelijk van aandacht. Van liefde en betrokkenheid van de ander. Dus daar doe je alles voor. En als ‘spontaan jezelf zijn’ niet werkt, dan ga je strategieën bedenken om wel die aandacht krijgen die je gewoonweg nodig hebt.

Een voorbeeld

Misschien had je wel pijn en probeerde je met huilen iets duidelijk te maken. Maar wisten je ouders niet wat je bedoelde en reageerden ze (wellicht op doktersadvies) door je rust te gunnen en alleen te laten. Als dit niet was wat je nodig had, ga je een andere manier vinden om de aandacht te krijgen die je nodig hebt.

Je past jouw begrip van oorzaak en gevolg hierop aan. En zo kan het zomaar gebeuren dat je één van jouw (over)leefregels wordt;

• Ik moet niet huilen, want dan laten ze me alleen
  
• Ik moet niet laten weten dat ik ze nodig heb, want dan gaan ze juist weg
  
• Als ik pijn heb, dan begrijpen mensen mij niet
  
• Enzovoort….

Gedoe

Hoe meer van dit soort ongelukkige overtuigingen je in jouw levenscanvas hebt opgenomen, hoe verder je kunt afdrijven van je ‘zelf’. Je volgt allerlei denkbeelden over hoe je zou moeten zijn. Gedragingen die je weghouden van de stralende diamant die je werkelijk bent.

En zo kan er op latere leeftijd een hoop ‘gedoe’ ontstaan. Je raakt verstrikt in een web van gedachten, aannames en onbewuste leefregels die je eigenheid ondermijnen en je weghouden van onbevangen en spontaan leven.  Het worden de muren waar je in je volwassene leven tegenaan loopt.

Onbewuste specialisatie

Het ontrafelen van al je overtuigingen waarmee je jezelf per ongeluk ondermijnt, kan een flinke klus zijn. Niet alleen het onderzoeken en updaten van je eigen leefregels, maar ook het zorgen voor je eigen ‘innerlijk kind van toen’. Die heeft het namelijk alsnog nodig om gezien te worden, nu door jouzelf als volwassene.

In de loop van de jaren heb ik me onbewust gespecialiseerd in het (h)erkennen van je innerlijk kind. Een reading maakt zichtbaar wanneer je niet gezien werd, welke pijn je ervaarde en wat je wél nodig had. Ook kijk ik naar welke overtuigingen je destijds hebt ontwikkeld en wat je kunt doen om dit om te draaien. Dit op schrift hebben, kan heel ondersteunend zijn in je proces. Ik ben blij dat ik als reader zo een helpende hand kan bieden.

Bij de kern

Maar hoe mooi is het als we op latere leeftijd niet zoveel helingswerk te verrichten hebben? Omdat we als kind al meer gezien worden in wat we nodig hebben,  wat we werkelijk bedoelen en wie we zijn?

En daarom ben ik extra blij dat ik met de kinderreadingen een vertaler kan zijn voor kinderen. Hen woorden geven voor wat ze hun ouders willen, maar nog niet kunnen,  vertellen. Zodat we als ouders onze kinderen begrijpen en hen kunnen ondersteunen in wie ze werkelijk zijn.

Loop je ergens in vast als volwassene (30+ jaar) en wil je met je eigen innerlijk kind aan de slag? Stuur me jouw vraag, met geboortenaam en -datum en ik kijk vrijblijvend of ik iets voor je kan betekenen.

Of ben je ouder van een kind (t/m 7 jaar) en zou je je kind beter willen begrijpen?  Stuur me een mailtje of kijk eerst hier voor meer informatie.

(Ik werk op afstand, online en op schrift. Een bezoek aan de praktijk is niet nodig.)