Vertrouwen in je partner? (deel 2)

Het vorige artikel ging over vertrouwen in je partner in situaties waarin het gedrag van je partner direct betrekking op jou heeft. Waar een zogenaamde tegenstelling plaatsvindt of je zelfs in een conflict zit.

Dit artikel gaat over een tweede aspect van vertrouwen in je partner. Over situaties die niet direct betrekking hebben op jou als partner, maar waarin je aan de zijlijn staat. Situaties die plaatsvinden tussen je partner en de buitenwereld of tussen hem/haar en zichzelf.

Achter de schermen

In een relatie zie je veel van elkaar achter de schermen. Je ziet hoe iemand met terugkerende vragen zit over bijvoorbeeld zijn/haar werk of relaties. Je ziet iemands patronen. Hoe iemand boos wordt, twijfelt of vastzit. En als partners praat je daar veelal met elkaar over.

Wanneer we met elkaar praten, hebben we de neiging om op elkaars verhalen te reageren. Drie veel voorkomende manieren om te reageren zijn: Meedoen, Helpen en Oplossen. Een andere manier is ‘Vertrouwen’. In dit artikel een uiteenzetting van deze verschillende reacties.

Een voorbeeld: Werkpraat en familiekwesties

In ieders leven zijn er thema’s die terugkeren. Denk aan een partner die het moeilijk vindt om assertief te zijn in werksituaties met collega’s of leidinggevenden. Of een partner die moeizaam contact ervaart in de familiesferen. Beiden veel voorkomende situaties waar je als partner getuige van bent en waarop je kunt worden uitgedaagd.

Meedoen

Een veel voorkomende manier is dat we met de ander mee gaan doen. We zien hoe de ander struggelt en mogelijk moppert op zijn of haar collega’s of familieleden. We horen dit aan en gaan meedoen in het verhaal. We vinden het óók belachelijk dat onze partner niet gezien of gehoord wordt op het werk. We vinden het bizar hoe ‘het bedrijf’ dat ‘laat’ gebeuren. En dan die familie; we vinden dit óók vreemd hoe die broer of zus reageert.

Wanneer we deze stelling innemen, lijkt het heel even voor verlichting te zorgen bij de ander. ‘Zie je wel! Ik ben niet gek! Zij gedragen zich gewoonweg belachelijk!’. Je voelt je heel even als een blok samen tegen de wereld om je heen.

Echter, je zit op deze manier beiden in het verhaal vast en gaat de strijd aan met de omgeving. Een strijd die eigenlijk in je partner zelf woedt. Een strijd die van je partner vraagt om een stap te zetten richting zichtbaarheid, voor jezelf opkomen of assertiviteit in de werksituatie. Of bijvoorbeeld het verleden verwerken en een hernieuwde plek innemen in het gezin van oudsher. In plaats van steunen in het proces van de ander, ga je mee in het verhaal en versterk je het drama.

Helpen

Een andere veelvoorkomende manier om met een situatie als deze om te gaan, is de ander gaan helpen. In dit geval zie je waar je partner in vastloopt en gaat dit analyseren of actief helpende vragen stellen. Je gaat als het ware aan de slag met iemand en neemt de rol van therapeut of coach in.

In deze situatie ga je niet mee in het verhaal, maar ga je eigenlijk boven je partner staan. Je stelt jezelf op als redder en gaat je partner duwen richting een inzicht of oplossing. Het zou kunnen dat je partner hierdoor een stap gaat zetten die nodig is, maar het is de vraag of dit jouw rol is als partner. Je creëert een ongelijkwaardigheid en bedenk goed of je dit wenselijk vindt in je relatie.

Daarbij zou het kunnen dat ‘hulp vragen in de buitenwereld’ bijvoorbeeld één van de uitdagingen zou kunnen zijn voor je partner. En door dit (onuitgenodigd) te geven, ontneem je je partner de mogelijkheid zijn of haar eigen boontjes te leren doppen.

Oplossen

Een derde optie is dat je de ander van oplossingen gaat voorzien. Je partner praat over zijn of haar werk of familie en jij geeft de oplossing: “dan zeg je toch gewoon dat je het er niet mee eens bent”. In basis heb je misschien gelijk, maar waarschijnlijk volgt ruzie tussen jou en je partner.

Het is niet voor niets dat je partner vastdraait in een bepaalde situatie. Er is waarschijnlijk een onderhuids patroon waar niet zomaar 1, 2, 3, uit te stappen is voor die persoon.  Het is een proces waar hij of zij zelf doorheen moet. Het is wellicht goed bedoeld, maar je voert met oplossingen de druk op. En die druk werkt veelal eerder blokkerend dan bevrijdend.

Een tweede effect van ‘oplossen’ is dat je de deur dichtgooit voor de ander om zijn of haar verhaal te kunnen doen. Je stopt als het ware het proces waar iemand in zit. Misschien is dat wel wat je wilt en ben je het (terugkerende) verhaal een beetje zat. Maar dan kun je dit beter gewoonweg recht voor z’n raap zeggen of weglopen wanneer iemand zijn of haar verhaal (weer) afsteekt. En dat recht heb je altijd.

Vertrouwen

Als liefdevolle partner is het mooiste wat je kunt geven ‘vertrouwen’. En in een situatie waarin je partner vastloopt op bijvoorbeeld werk of in familierelaties, betekent dat liefdevol aanschouwen en vertrouwen dat hij of zij er zijn weg in vindt. Met of zonder zijwegen en doodlopende paden. Met of zonder jouw hulp, oplossingen of anders.

Hoor de ander en zie de ander. Kijk vanaf een afstandje en zie hoe de ander in een proces verwikkeld zit met zichzelf. En dat de buitenwereld daar een weerspiegeling van is. De kunst is om afwachtend te zijn. Geduld te hebben met het proces van de ander. En echt aan de zijlijn te gaan staan. Niet alleen geef je de ander zo ruimte om te doen wat hij of zij moet doen, maar bescherm je ook jezelf. Je beschermt jezelf tegen een aandeel krijgen in de uitdaging van de ander en blijft zuiver in je onderlinge liefdesrelatie.

De ander krijgt een uitdaging voorgeschoteld en mag hier een levensles uit trekken. En jij mag aan de zijlijn meekijken. Niet meedoen, niet helpen, geen oplossingen aanduwen. Slechts meekijken en steunen door te aanschouwen.

Mag je dan helemaal niets doen?

Jazeker wel. In het moment heb je altijd voor jezelf te zorgen. Want alleen dan kan het gevoel van liefde en vertrouwen blijven stromen. En dat betekent afstand nemen als het je teveel wordt. Of aangeven dat je last hebt van de terugkerende frustratie van je partner aangaande een bepaald onderwerp.

Je mag op het gedrag reageren dat jij als partner ontvangt. Dáár mag je wel degelijk op reageren, maar hou reacties bij jezelf. En ook al zie je soms wat de achterliggende oorzaken zijn, daar heb je feitelijk geen boodschap aan. Dat is niet aan jou. Dat is aan de ander.

Het is een dunne scheidslijn tussen een helpende, oplossende of meegaande rol aannemen en simpelweg vertrouwen. De kunst is om dicht bij jezelf te blijven; ‘wat doet het met jou?” en “waar heb jij behoefte aan in het moment?”.

Het pad van je partner

Heb vertrouwen in je partner dat die precies de levenslessen voorgeschoteld krijgt die hij of zij aankan. Heb vertrouwen in je partner dat die met vallen en opstaan er doorheen komt. Op zijn eigen manier en haar eigen tijd. Wees de toeschouwer en aanschouw in liefde wat er gebeurt. Hoe iemand groeit, valt en opstaat.

En hoe je dit doet? Door geduld en eigenlijk zo weinig mogelijk te doen. En als je al iets wilt doen: schenk stil een luisterend oor. Stel een oprechte vraag, alleen wanneer je echte nieuwsgierigheid voelt. Geef jouw visie alleen als het past bij jou in het moment en onvoorwaardelijk voelt. Vraag wat de ander nodig heeft en of je iets kan doen voor diegene. En beëindig het gesprek als het jou even teveel wordt.

En dat laatste is met name belangrijk. Heb tegelijkertijd ook vertrouwen en geduld met jezelf. Zorg goed voor jezelf, juist als de ander het even moeilijk heeft. Het is het allerbelangrijkst dat jij blijft staan, in de eerste plaats voor jezelf. Want alleen dàn, kun je er ook voor de ander staan.

Confrontatie met jezelf

Wanneer je dit proces als toeschouwer aangaat, kun je zelf ook geconfronteerd worden met jezelf. Met impulsen die zich aandienen en stemmetjes die zich laten horen: “ik dóe helemaal niks, ik moet nu gaan helpen!” “Ik moet haar/haar beschermen tegen de buitenwereld”, “ik heb helemaal geen zin om te luisteren, maar ik kan het niet maken om het gesprek af te kappen”. Zomaar wat willekeurige overtuigingen die in je hoofd kunnen afdraaien.

Ook hier geldt; hoor ze, zie ze. Ga er niet in mee, ga er niet de strijd mee aan. Ga geen oplossingen bedenken, maar aanschouw ze voor wat ze zijn en stel hoogstens een liefdevolle vraag aan jezelf: is dit echt waar wat ik nu denk? Wees ook bij jezelf, wanneer je in verhalen zit, die liefdevolle aanschouwer aan de zijlijn.

Vind jij het moeilijk om slechts een liefdevolle aanschouwer te zijn? Heb je de neiging om altijd een rol in te nemen? Te helpen, op te lossen of mee te doen? Of kun je prima stil luisteren, maar ga je hierin aan jezelf voorbij en stap je niet uit als het voor jou even genoeg is? Mogelijk heb je last van onderhuidse overtuigingen die je dwars zitten. Een reading kan hierin inzicht en verandering brengen. Heb je interesse? Kijk bij FAQ of praktische info en mail je vragen aan info@jessicazwart.nl