Vijf jaar geleden woonde ik alleen, had ik geen vaste baan, geen partner en geen kind. Ik had vrienden en vriendinnen, maar die waren in een nieuwe fase aanbeland en druk met hun nieuwbakken gezinnetjes. Ik was vrij van binding en mijn vizier was open. Ik droomde over de toekomst en voelde veel vertrouwen. Over het algemeen sliep ik goed en had ik een rustig gemoed. Het lukte me goed om bij mezelf te blijven en volgde m’n intuïtie best heel vaak.
Alleen en comfortabel
Het leven stond voor mij ook een beetje stil voelde ik en ik moest in beweging gaan komen. Ik verhuisde naar de andere kant van Nederland en liet daarmee veel los. Een nieuwe start. Het was zeker geen halleluja periode, maar ik had wel een diepe gronding in mezelf en volgde m’n innerlijke stem. Terugkijkend was dat voor mij een heel comfortabele situatie; los, vrij en vol verwachting. Angst was er weinig; veel waarvan ik ooit bang was het te verliezen, liet ik immers zelf achter. Een nieuwe onbekende toekomst tegemoet.
Samen en stress
Eenmaal verhuisd, kwam er een partner in het vizier die goed bij me leek te passen, iets wat ik al heel lang wilde. Het ging soepel in beginsel, maar al gauw werd ik bevangen door STRESS!!! Echt begrijpen deed ik het niet, maar ik klapte helemaal dicht. Niks geen contact meer met intuïtie of gronding. Niks geen gevoel van vertrouwen of innerlijke vreugde meer. Lichamelijke klachten en uitputting. En ook het liefdesgevoel verdween abrupt.
Stil blijven zitten
Ik besloot het eens anders aan te pakken dan anders. Niet weg te rennen, maar niets te doen. De relatie aan te gaan en bij het verdwijnen van mijn liefdevolle gevoelens maar gewoon te blijven zitten en wachten. Steeds kwamen er periodes van hard rennen, goed m’n best doen, euforie, desillusie, op slot zitten en vluchtgevoelens. Na iedere periode die ik (met de nodige emoties) doorstond voelde ik gek genoeg ook steeds meer rustige liefde en binding voor deze man.
Dromen worden realiteit
Het ging goed dat jaar en we besloten te gaan samenwonen. Na twee maanden raakte ik onverwacht in verwachting. Nu een prachtige dochter, een fijn netwerk van buren om ons heen en oude en nieuwe vriendschappen die vorm krijgen. Inmiddels mijn oude huis verkocht, wat centjes op de bankrekening en opnieuw aan de slag met wat ik het liefste doe; mijn readingpraktijk.
Verdoven dat hoofd!
Eigenlijk gaat alles gewoon hartstikke goed. Zó goed zelfs, dat ik m’n praktijk uitbreid met ‘baby- en kinderfluisteren’. En toch is er met regelmaat (en dus ook met deze stap) weer dat oude stressgevoel. Lichamelijke klachten, slaapproblemen, ontwijkend gedrag, verlies van levensvreugde, liefdesgevoel, vertrouwen en plotselinge gedachten dat ik hier misschien toch niet voor gemaakt ben. In plaats van met plezier aan de slag te gaan, belandde ik met een hoofd vol gedachten op de bank met een glas wijn.
Oude pijn
Al mijn dromen waar ik zoveel jaren op gehoopt heb, zijn gewoonweg aan het uitkomen. Maar op al deze vlakken, heb ik ook al eens een ‘misluk’ ervaring in m’n leven. En misschien wel in levens hiervoor. Pakte het niet uit (werk, wonen, relatie) zoals ik hoopte. En dat deed zeer. Heel zeer. Die pijn van toen ligt opgeslagen in m’n cellen te wachten op bevrijding. Toen miste ik (nog) de bedding om dat te kunnen doorvoelen. Maar nu alles zo goed gaat, is die bedding daar en willen de oude pijnen blijkbaar los.
Geluk is een trigger
Soms als ik een ‘gelukte’ situatie ontmoet (m’n partner, werk of zelfs m’n dochter), wordt die pijn van toen even aangeraakt. Juist de dingen die goed gaan, zijn mijn triggers. En als ik niet oplet, projecteer ik die pijn van toen op de huidige situatie. Dan gaat m’n hoofd ermee aan de haal en denk ik dat ik uit de huidige situatie moet breken omdat die me zo rot doet voelen.
Nieuwe geschiedenis schrijven
Als ik niet oplet, duw ik zo het mooie van me af. Om mezelf zogenaamd ’te beschermen’. En waartegen? Tegen de pijn van toen. En als je in die valkuil stapt, herhaal je daarmee juist het verleden, terwijl dat dit keer misschien helemaal niet hoeft! Mijn dromen zijn immers hartstikke echt geworden en ik ervaar bedding. En dus maak ik nu tijd voor het doorvoelen van die oude kwetsuren.
Even niet m’n gevoel volgen
Juist als ik m’n partner, dochter of werk van me af wil duwen, trek ik ze bewust naar me toe. De liefdevolle aanwezigheid van hen, brengt mij daar waar ik even niet wil zijn. Bij mezelf. Bij wat er onderhuids ooit zo zeer heeft gedaan. En dat vergt moed en nadenken. Soms juist even niet ‘je gevoel’ volgen.
Ruimte maken voor wat lukt
En dan komt de boosheid, de verwarring en de tranen. De tranen van toen. Tranen van een lange zoektocht, van het niet-thuisvoelen, verwarring van werk dat niet past, pijn van kinderloosheid, het gemis aan een liefdevolle partner en stress van financiële zorgen…Om op te lossen in het verleden. Dáár waar ze thuishoren. En ruimte te maken voor genot van wat er nu wél is; eigenlijk een heel fijn leven waarin verschrikkelijk veel lukt 😀
Merk jij dat dat je soms op slot slaat, zonder dat je precies weet waarom? Dat je werk of gezin je in een patroon doen schieten? Het kan helpen om je triggers te achterhalen. Soms is de herkomst van je triggers overduidelijk, maar soms is dat niet helemaal helder. Een trigger kan namelijk ook ontstaan zijn in ons eigen verleden of zelfs dat van generaties of levens voor ons.
Reading is een methode om hier inzicht in te krijgen. Om inzicht te krijgen in wat er is gebeurd en voor welke overtuigingen dat heeft gezorgd. Wat jou onder de oppervlakte aanstuurt en waar het vandaan komt. Interesse? Stuur me jouw vraag, met geboortenaam en -datum en ik kijk vrijblijvend of ik iets voor je kan betekenen.
Geef een reactie