In het vorige artikel werd een reden uit de doeken gedaan waarom je nabijheid zou kunnen weren uit je leven. Uit angst voor afwijzing door de ander. Iets dat overigens veel minder zeer doet dan de afwijzing door onszelf. Dit keer een vervolg; een tweede reden waarom we nabijheid soms uit de weg gaan en liefde op afstand willen houden.
Pijnlijke herinneringen
Iedereen heeft in zijn of haar leven dingen meegemaakt die niet altijd even glorieus gingen. Pijnlijke gebeurtenissen, angstige situaties of gewoonweg rottige dingen op je levenspad. Wanneer je een gebeurtenis in het moment helemaal verwerkt, dat wil zeggen: het gevoel helemaal toelaat, dan krijgt zo’n gebeurtenis een archiefplekje in je herinneringen box. De gebeurtenis is er nog wel, maar heeft niet meer een enorme emotionele lading en speelt niet echt meer in een rol in je huidige doen en laten.
On hold
Echter, in veel situaties lukt dat niet altijd even goed. Mogelijk heb je bijvoorbeeld aangepast gedrag vertoond in een bepaalde situatie. Er gebeurde iets en je voelde je boos, verdrietig of angstig. Maar je voelde niet die ruimte om dat ook werkelijk te tonen. Als we niet de veiligheid voelen om die gevoelens toe te laten, zetten we ze ‘on hold’.
Die gevoelens blijven in je systeem aanwezig. Keurig opgeborgen achter slot en grendel. Het zijn herinneringen die niet gearchiveerd zijn. Lopende dossiers wachtend op afronding. Wachten op het moment dat de kust wel veilig is en ze geopend kunnen worden.
Heropening dossiers
Soms vliegt met een sprong opeens zo’n dossier open, soms voorzichtig. Om oude dossiers af te ronden, moeten ze nogmaals gelezen worden. Gevoelens komen boven en willen alsnog gevoeld worden. Hoe het ook gebeurt, het kan verwarrend zijn en voor angst zorgen. Maar door dit toe te laten, ruim je je systeem op van oude zaken. Lopende zaken krijgen een rustplek in je archief.
Door het doorleven van pijnlijke herinneringen, worden ze zachter. Ze verliezen aan kracht en worden neutraler. Ze beïnvloeden minder of zelfs helemaal niet meer je dagelijks leven. Maar dit proces van het onthullen van pijnlijke herinneringen is niet iets waar we op zitten te wachten. Uiteraard. En precies dit kan juist wel gebeuren als je liefde in je leven toelaat.
Veilig
Wanneer je je over durft te geven aan oprechte liefde, kan een gevoel van veiligheid en geborgenheid ontstaan. En dit is precies wat pijnlijke herinneringen nodig hebben om op te kunnen duiken. Liefdevolle aandacht kan ontzettend helend zijn. Het is precies wat we soms nodig hebben en waar we ons uit angst vandaan kunnen willen bewegen.
Enerzijds is hetgeen in ons verborgen ligt, niet voor niets verborgen. We houden het er onbewust onder. En anderzijds is het toelaten van liefde iets dat we graag in een mooi jasje verpakken. We willen het beste van onszelf laten zien en niet met de pijn die er in ons huist op de proppen komen. Dubbelgraag willen we vaak weg bewegen van pijn.
Belangrijk
Waarom is het zo belangrijk om te helen?
Je kunt je voorstellen dat oude pijn ligt opgeslagen als donkere vlekken in je lichaam. Plekken waar we liever niet zijn en waar we omheen bewegen. Hoe meer van dit soort plekken er zijn, hoe minder je echt bij jezelf kunt zijn. Verbonden met jezelf. Logisch. Je manoeuvreert er onbewust wat omheen, als water tussen rotsblokken door.
Wanneer we liefdevolle aandacht ontmoeten en veiligheid voelen, kunnen deze plekken zich soms plotseling tonen. Een donkere plek ontspant en er komen gevoelens vrij. Iets dat hevig kan zijn, moeilijk en ongrijpbaar. Maar wanneer je hierbij durft te blijven, het durft te voelen, ga je er doorheen. De donkere plek wordt lichter, lost stap voor stap misschien zelfs wel op.
Er is in je lichaam, je systeem, letterlijk een rotsblok weggehaald. Ruimte ontstaan. Waardoor jij weer iets meer bij jezelf kunt zijn, in je lichaam. En dit is precies de plek waar het gevoel ‘liefde’ ook te vinden is. In jezelf. Door steeds dichter bij jezelf te komen, steeds meer je gevoelens toe te laten, kun je ook steeds meer oprechte liefde voelen. Voor jezelf én voor een ander.
Kwetsbaar
Het is een kwetsbaar proces om onze werkelijke gevoelens te tonen. Het lijkt soms alsof je erin kunt verdrinken en het nooit meer ophoudt. Maar dat is niet zo. Het is meestal dan ook niet nodig om je hele dagen in de armen van je geliefde te nestelen.
Het zijn golven die komen en gaan. Laat je met momenten raken. Laat het toe wanneer het opkomt. Ontspan in de aandacht als de ander die voor je beschikbaar heeft en neem het stokje af en toe ook zelf weer even over als het genoeg is. Een golfbeweging van deurtjes die openen en weer sluiten. Om onszelf stap voor stap te helen en dieper in je eigen lichaam te zakken.
Kan dit ook alleen?
Ja en nee. Sommige dingen kun je alleen. Door met liefdevolle aandacht in jezelf te keren kun je sommige thema’s ook bevrijden. Losmaken. Maar meestal niet alles. Voor sommige stukken hebben we even die geborgenheid, veiligheid, van buitenaf nodig. De zachtheid, aandacht en liefde van een ander. En dat is wat het is.
En daarom is liefde toelaten van een ander soms zo eng, zo moeilijk en zo ontzettend belangrijk. Omdat het stukken in ons triggert waar we zelf zo goed omheen hebben leren bewegen. Het is de pijn die liefde soms vrij kan maken. En tegelijkertijd vaak de angst om dat toe te laten.
Moeilijk en eenvoudig
Het is een eenvoudig principe. En ook zo moeilijk. Want veelal zitten we in een ‘loop’ van angst. Angst voor het oude dossier. En angst voor verliezen van de ander. Want dan komt de angst voor afwijzing weer om de hoek kijken…wat nu als de ander dit deel van mij niet aankan? Wat nu als de ander wegrent?
En ook hier geldt: voel maar. Voel maar dat je bang bent. En herken je neiging als liefde in je leven verschijnt. Heb je de neiging om te vluchten? Je gevoel geheel op slot te zetten? Emotionele afstand te creëren? Boos worden en irritaties voelen? Of juist heel erg veel te gaan geven aan de ander? Voel en handel niet. Ook dit is een golf die komt en gaat.
Recept: blijf waar je bent
Er is maar één recept voor het leren toelaten van liefde: Doe het. Ervaar. Voel je angst en blijf waar je bent als er oprechte liefde in je leven verschijnt. Handel niet als je vlucht- of vechtneigingen voelt. Merk het op, wacht totdat de golf voorbij is. Bouw vertraging in als het je teveel wordt, maar pak de draad ook weer op. Voel wat het in je raakt. Laat gebeuren wat er gebeurt. Heel jezelf. Kijken wat het brengt. En het is meestal iets heel anders dan waar je bang voor was…
Lukt het je niet om liefde toe te laten? Ervaar je knipperlichtrelaties? Of vind je gewoonweg geen leuke partner die je wel graag zou willen? Mogelijk zitten er overtuigingen in je systeem klem die je in oude patronen laten stappen. Een (schriftelijke) reading kan hier meer inzicht in bieden. Heb je interesse? Kijk hier voor meer informatie of stuur me dan een mail met je vragen en ik kijk vrijblijvend of en wat ik voor je kan betekenen.
Geef een reactie