Soms heb je het gevoel dat je door het nemen van een beslissing al het andere van de baan veegt. Wat als je beslissing nu niet de juiste is? Wat als je een grote fout maakt? En wat als blijkt dat je achteraf een grote kans hebt gemist? Deze vragen kunnen je flink klem zetten, waardoor je niet in beweging komt en maar blijft malen in je hoofd over wat de juiste beslissing zou kunnen zijn. Is dit effectief?
Malend hoofd
Nee, het antwoord is duidelijk. Doordat je in je hoofd blijft malen over welke beslissing de juiste zou kunnen zijn, probeer je in de toekomst te kijken. Fouten te voorkomen. Soms lukt dit, soms krijg je een heldere ingeving over welke richting je op moet. Maar soms ook niet en blijf je vastzitten in je hoofd zonder dat er in de buitenwereld een zichtbare stap gezet wordt.
Het gevolg van in je hoofd blijven malen is veel drukte van binnen en weinig beweging buiten. Doordat je in de buitenwereld niet beweegt, ontstaat er ook niets. Uiteindelijk kun je namelijk alleen maar iets in beweging zetten door daadwerkelijk te gaan doen. Door je uit te spreken, actief inzicht te verwerven, te handelen, mensen te ontmoeten, situaties op te zoeken. Je kunt in de materie alleen iets gedaan krijgen door daadwerkelijk actie te ondernemen.
Grootse bewegingen; meestal een illusie
Wat een actie teweeg brengt, dat is niet altijd vooraf te zeggen. Je zult het soms gewoonweg moeten proberen om te zien of het werkt of niet werkt. En wanneer je de stapjes klein maakt, kun je bijsturen wanneer je merkt dat je niet op de goede weg zit. We denken soms dat beslissingen altijd heel groots en meeslepend moeten zijn, maar dit is een illusie.
Een illusie dat je wereld opeens helemaal verandert als je een grootste beweging maakt. En ja, de wereld om je heen zal opeens veranderen, maar jij verandert zelf niet. Jij bent nog steeds wie je bent en daarom zal de nieuwe wereld om je heen je uiteindelijk weer spiegelen in hetgeen in wie jij bent en waar je overheen bent gestapt. Je zult onbedoeld in de nieuwe omgeving eenzelfde situatie creëren als die je achterliet.
Een voorbeeld
Een voorbeeld: Je bent niet meer blij met je baan en je collega’s en wil een verandering. Je hebt alleen geen idee wat en hoe. Je raakt vast in gedachtecirkels en weet niet waar te beginnen. Dus begin je gewoonweg niet. Uiteindelijk stel je de beslissing zo lang uit tot een moment dat je het niet meer uithoudt. Je kunt nu niet meer anders dan het roer omgooien. Je zegt je baan op en springt in het diepe.
Je voelt je bevrijd, een nieuw enthousiasme herleeft. Maar eenmaal in het diepe dringt de werkelijkheid zich aan je op. Je moet voor een inkomen gaan zorgen. En in de activiteiten die je hierin onderneemt, loop je wederom tegen je oude gedachtecirkels aan: “wat wil ik nu eigenlijk”, “hoe kom ik daar”, “kan ik dat wel” en “waar moet ik beginnen”? Je hebt je omgeving achter je gelaten, maar je hebt jezelf meegenomen. Dat wat je vroeger niet lukte, lukt je eigenlijk nog steeds niet.
Effectieve stappen
Het beginnen aan een nieuw avontuur is heerlijk en meeslepend, maar om duurzame verandering in je leven te creëren zijn grootse acties niet persé nodig. Stap voor stap vanuit je huidige situatie is uiteindelijk vaak efficiënter. Je onderzoekt eerst bij jezelf waar je tegenaan loopt. Welke informatie je mist of wat het is dat je graag zou willen. Soms is gewoonweg de wens “ik wil erachter komen wat ik wil” al een mooi startpunt.
Vervolgens vraag je jezelf af wat je hier en nu kan veranderen om een stapje dichterbij dat doel te komen. In dit geval van een werkvraag zou je bijvoorbeeld (tijdelijk) minder kunnen gaan werken om tijd te creëren. Je zou eens in gesprek kunnen gaan met verschillende werkgevers en ZZP-ers. Ter oriëntatie. Niet direct solliciteren, een baan aannemen of je eigen praktijk starten, maar gewoonweg op gesprek en voelen hoe het voor je is.
Of dat het juiste stapje is, dit de juiste opties zijn, dat weet je vooraf vaak niet en hoeft ook niet. Het gaat erom dat je in beweging komt. Dat je vandaag vanuit eigen kracht een klein stapje zet. En wanneer je dat stapje klein maakt, kun je ook snel ondervinden of dat stapje de juiste is voor jou. Zo niet? Geen man overboord. Door kleine stappen kun je snel bijsturen.
Stabiliteit tijdens verandering
De kleine stappen zijn nodig om stabiliteit te creëren in de verandering an sich. Het biedt jezelf gronding om te voelen in ieder moment of je nog op het goede pad zit. Of je moet bijsturen en wat je moet ondernemen om je schip de juiste kant op te laten gaan. Het biedt ook een gevoel van veiligheid om niet in een stressreactie te schieten die alles verlamt.
Ook geven kleine stappen je de mogelijkheid in het moment goed te voelen waar je tegenaan loopt. Is het angst? Remming? Blokkade? Haast? Wat wil jouw lichaam je vertellen? Door in het moment ook bij je lichaam te blijven, kun je jezelf helemaal meenemen in de verandering. Het wordt daarmee een persoonlijke transformatie. Anders komt je hoofd aan op de bestemming, maar zit je lichaam nog vast is het oude.
Neem je schip mee
Zolang je alleen in de geest bezig bent en niets doet, bouw je luchtkastelen. Je droomt wat weg en er verandert feitelijk in de realiteit niets. Intern groeit de frustratie en het ongenoegen. Wanneer je niet droomt en alleen doet, wordt je een ongeleid projectiel. Een speelbal van waarschijnlijk je omgeving. Je bent druk bezig in de realiteit, maar je eigen verlangens blijven onder de oppervlakte.
Het schip is traag. De materie is traag. En de geest is veelal snel en veranderlijk. En dat moet je onderkennen. Beiden kunnen niet zonder elkaar. In de geest kun je intenties neerzetten voor verandering, je verlangen visualiseren en doelen helder hebben. Maar het lichaam, de omgeving en de materie moeten mee. En die kunnen alleen mee, als je het in beweging brengt. Zonder actie, geen reactie.
Angst voor beweging
Veel mensen zijn bang voor beweging. De dagelijkse beweging, dat is veelal wel veilig. Maar beweging in een nieuwe richting, dat roept vaak onderhuidse angst op. Hieraan kunnen vele overtuigingen ten grondslag liggen: “het moet in één keer perfect”, “ik moet direct weten waar ik heen wil”, “het lukt mij toch niet”, “ik kan dit niet”, “ik heb haast en geen tijd voor kleine stappen”, “ik wil niet falen”, enzovoort.
Ook kan het bewegen naar je verlangen een gevoel van verlies oproepen. Angst voor het verliezen van het plezier dat je beleeft aan de droom in je geest. Want wat als het niet lukt? Dan ben je ook nog je gekoesterde verlangen kwijt.
Werkelijke voldoening
Echter, mijn ervaring leert; werkelijke vervulling vindt niet plaats in dromen in de geest. Die vindt plaats in het bezig zijn in de aardse realiteit. Op weg naar een doel. En vooraf weet je nooit of en hoe je doel behaald wordt. Uit welke hoek het gaat komen en welke vorm het gaat krijgen. En die vorm, dat is nu precies wat zich onderweg tijdens het bewegen mag gaan ontvouwen. Bereid je voor op verassingen 🙂
Merk je dat je vastloopt in je beweging? Dat je wel al een aantal pogingen hebt gedaan op eigen kracht, maar dat je steeds weer vervalt in stilstand? Mogelijk zijn er onderhuidse overtuigingen aan het werk die je terughouden. Een reading automatisch schrift (op afstand) kan hier inzicht en verandering in geven. Heb je interesse in een reading? Kijk bij praktische informatie of neem vrijblijvend contact op via info@jessicazwart.nl
Geef een reactie